1. |
Φαράγγια / Canyons
06:06
|
|||
|
Σε φάραγγια ας πούμε
όσο μπαινω πιο βαθιά μεσ' το φαράγγι
τοσο πιο πολυ νιωθω ότι κάτι κατεβαίνει απ' τις πλαγιές και πηγαίνει μαζί μου.
-Και αυτό το κάτι είναι συγκεκριμένο
Και μου αρέσει να είναι συγκεκριμένο
Μου αρέσει να του απευθύνω το σεβασμό μου σαν κάτι συγκεκριμένο-
- Σαν αυτό, αυτή τη φιγούρα, αυτό το μέρος, εκείνη τη φορά-
-Ξερεις ε...η σωματική μου αίσθηση σταθεροποιείται στον παλμό της καρδιάς μου και στα βήμματα μου ας πούμε και στην αναπνοή μου-
Να α α α αναπνέω κάτι....
- Όταν κάνω μακροβούτια στο σκοτάδι
όταν καμιά φορά έχω πάει πολύ βαθιά μεσ' τη θάλασσα-
Τους όγκους, τις μάζες που φτιάχνουν περνάει κάτι σαν αίμα.
-Και αλλάζει το πως αντιλαμβάνομαι τις δομές του κόσμου-
Κι ' ας υπάρχει και ως άγνωστο...
-Που υπάρχουν και έξω απο μένα, αυτό είναι το ωραίο, ότι υπάρχει έξω από μένα.
|
||||
2. |
Μίασμα / Miasma
03:58
|
|||
|
Εγώ, ο Θανάσης η μαμά μου και η Λουίζα.
x3
είχαμε έντονη συζήτηση για το τι είναι κουλτούρα στο σινεμά
κάτι τέτοιο,
μετά
αγώνες γυμναστικής τύπου καλισθένικς για χοντρές γυναίκες
μετά εγώ
μετά εγώ
να είμαι πολύ αγχωμένη για κάτι
δεν θυμάμαι τι ακριβώς
και να επιμένω
να πάω στην εκκλησία
είχα και περίοδο μάλιστα
ήμουν ακάθαρτη
μιαρή.
αυτά.
(κλικ)
|
||||
3. |
Σπαθιά / Swords
03:35
|
|||
|
ακούγομαι;
κενα...
είναι οι σκέψεις μου όλες
κάπως σκονισμένες...
κενά....
ήταν αυτός ο φόβος ο πολύς βασιφαπιφξ...
δεν υπάρχει ακριβώς αρχή
τι;
ΤΙΠΟΤΑ
δεν υπάρχει ακριβώς αρχή
δεν υπάρχει τέλος.
χαχαχα ΝΑΙ!
|
||||
4. |
Γδούπος / Thud
06:16
|
|||
|
Με τρόμαζει πάρα πολύ ο ήχος ενός σώματος να χτυπάει κάπου
που συγκρούεται με κάτι.
Ένας ε αυτός ο πολύ βαθύς ήχος που πολλές φορές οριακά τον ακούς
αλλά
είναι πολύ βαθύς και γεμάτος.
Εγώ είχα και κλειστά μάτια
και άρχισαν να μου έρχονται πάρα πολύ έντονα
εικόνες των οργάνων μου
για την ακρίβεια
ήταν σα να βλέπω το σώμα μου ξεκοιλιασμένο
σα να σαν πινιάτα.
Άρχισα να κλαίω...
ακριβως επειδή με ανατριχιάζει όταν ένα σώμα χτυπάει κάπου με τόση βία
γι' αυτό ένιωθα, έβλεπα πολλά πράγματα
σε σχέση με αυτό έπρεπε να ανοίγω να μάτια μου
και να τα ξανακλείνω
συνέχισα να κλαίω...
Ουσιαστικά αυτό που έβλεπα είναι ότι
αυτό ειναι πεθάινω πεθαίνω πεθαίνω
ήτανε αυτή η σκέψη
όχι τώρα αυτή τη στιγμή πεθαίνω
αλλά γενικά είμαι θνητή
αυτό ήτανε που
με διέλυσε...
|
||||
5. |
Μνημόσυνο / Requem
05:35
|
|||
|
Είχα
Είχα μάθει ότι πέθανε
πέθανε...
Ήτανε μια παρούσα φιγούρα.
Ήταν καλοκαίρι στην Αθήνα
είχε καύσωνα
είχε τοσο αποπνικτική ατ τόσο αποπνικτικό καύσωνα, τόσο βαριά η ατμόσφαιρα, τόσο υγρή τοσο απο αποπνικτική..
Ήμουν στην Αθήνα μόνη μου, ήμουν στο σπίτι μόνη μου
είχα έρθει στην Αθήνα για να βρεθώ κάπου αλλού, ήτανε μια τρομερά ενδιάμεση κατάσταση.
Δεν ε
δεν ήθελα να είμαι εδώ.
δεν υπήρχε κάποια σταθερότητα εδώ πέρα και το μαθα αυτό
και
βρέθηκα εδώ και
ήθελα κάπως να
ήθελα να κάνω αλλά πρόεκυψε κιόλας αυθόρμητα
σαν ένας διάλογος με αυτό
όχι τόσο σαν ανάγκη.
Και απλά στάθηκα μέσα στο σπίτι
ήτανε λίγο πριν νυχτώσει
είχα ανάψει κάποια κεριά ή ένα κερί μόνο
και είχα πιεί ένα ούισκι χαχα είχα πιει λίγο ουίσκι
και είχα ακούσει μια μουσική όχι πολύ βαριά
ήτανε απλά
για να υπάρχει ας πούμε
για να κάνει την ατμόσφαιρα πιο ανάλαφρη
πιο... όχι χαρούμενη
πιο προσιτή στο να την αντέξεις ας πούμε.
Ήτανε μια πολύ όμορφη στιγμή
πολύ σημαντική
κυρίως για αυτούς που έμειναν πίσω
ας πούμε σαν μια υπόσχεση
ότι θα είμαι εκεί για αυτούς
με έναν τρόπο ότι δεν τους εγκαταλείπω.
|
||||
6. |
||||
|
Ότι θέλω να επιτίθεμαι στο φόβο
(γιο)
δεν αντέχω να τους περνάω
να τους αποφεύγω
βασικά δεν αντέχω να μου μένουνε
να μου μένουνε απωθημένα ας πούμε επειδή εγώ δεν τα έχω καταφέρει.
Όταν συνέβη αυτό με τον τύπο αυτό που με έπιασε
ήτανε έξι ώρα το πρωί και γυρνούσα σπίτι
και μετά απο λίγες μέρες χρειάστηκε να ταξιδέψω
και έπρεπε να περάσω από αυτό το δρόμο ξανά.
Είχα σχεδιάσει να φύγω νωρίτερα για να μην περάσω από αυτό το δρόμο,
να πάρω ένα άλλο μετρό, να κάνω κύκλο να..
ώσπου ως συνήθως άργησα και έπρεπε οπωσδήποτε να το κάνω.
και...
το κανα!
Κάποια στιγμή το ξαναέκανα την ίδια ώρα και δεν απέφυγα να περάσω απ' αυτό το δρόμο.
Με βοήθησε να το ξεχάσω κάπως,
να το ξορκίσω!
Μου φαίνεται ότι πολλές φορές είναι πολύ δύσκολο
και πολύ βασανιστικό!
αλλά είναι ωραίο να επιτίθεσαι στους φόβους.
|
||||
7. |
Λυκίσκος / Lupulus
08:04
|
|||
|
Και κοιτάζω κάτω και έχει χώμα
και συνεχίζω να τρέχω αλλά δεν μπορώ να στρίψω το κεφάλι μου δεξιά αριστερά.
Και κοιτάζω κάτω ξανά και βλέπω πατούσα
μεγάλη πατούσα
και πάλι δεν μπορώ να στρίψω το κεφάλι μου δεξιά και αριστερά,
πολύ μετά μου ήρθε ότι το ζώο που πάει μονοκόμματα ο αυχένας του με τις ωμοπλάτες του είναι οι λύκοι.
Έτρεχα όμως και ήμουνα βαριά
δηλαδή το σώμα μου ήταν βαρύ, δεν πήδαγα ακριβώς ας πούμε.
Και έβλεπα το δάσος να φεύγει γύρω μου έτσι
σαν ρολό ας πούμε χαρτι χαχαα που γυρνάει
και ήτανε σκοτάδι και έβλεπα τα κλαδιά, τα δέντρα, το ένα το άλλο
μου 'ταν εύκολο ας πούμε περισσότερο.
Και είχα μια τεράστια καρδιά και σε κάποια φάση οι χτύποι της καρδιάς και οι χτύποι των ποδιών στο πάτωμα ταιριάζανε.
Σε κάποια φάση ανοίγανε τα δέντρα μπρος
και πήρα φόρα
και έκανα ένα άλμα πάνω από κάτι βράχια
με την προσμονή ότι κάτι θα δαγκώσω.
ότι θα βυθίσω τα δόντια μου σε κάτι ζουμερό.
Και εκεί ξύπνησα
και θυμάμαι ότι έβαλα τα κλάμματα για κανα δίλεπτο τρίλεπτο
η πεντάχρονη εαυτή μου στο κρεβάτι της
γιατί ήμουν μπερδεμένη
για δυο λεπτά δεν μπορούσα να κουνήσω ούτε τα χέρια μου ούτε τα πόδια μου ούτε το κεφάλι μου τίποτα
ανέπνεα όμως δεν είχα πανικό,
αλλά έκλαιγα γιατί ήμουν μπερδεμένη
δεν μπορούσα να καταλάβω που πήγε το σώμα μου
που πήγε αυτό το σώμα που τρέχαμε μαζί.
Δεν μπορούσα να καταλάβω αν ήμουν ζώο ή κορίτσι ή παιδί ή έτοιμη να ορμήξω ας πούμε ή κάτι τέτοιο....
|
||||
8. |
IC 2118 TAXIM
11:55
|
|||
|
Όνειρα! άιντε...
Θα ξάπλωνα ας πούμε κάτω
μεσ΄το βράδυ
και απλά θα είχε απόλυτη ησυχία και το μόνο που θα ακουγόταν εκεί
θα ήταν το νερό του φράγματος πάρα πολύ απαλά!
δεν έχει κύμα σαν τη θάλασσα
(οπότε) το πάρα πολύ απαλό του σχεδόν ακίνητου βραδινού νερού
αυτό, και ήταν κάπως το πιο χαλαρωτικό πράγμα
και κάπως το πιο απελευθερωτικό νομίζω.
Είναι πολλές οι μέρες που όντως δεν είμαι σε κίνηση
οπότε αυτές τις μέρες θα ήθελα κάπως
να τις απολαύσω χωρίς να ξέρω ότι τρέχει ο χρόνος,
απλά να μπορέσουν να υπάρξουν
χωρίς
χωρίς τύψεις
χωρίς....
Αισθάνεσαι απλά ότι είσαι στη μέση του πουθενά
και βλέπεις μόνο γαλάζιο ας πούμε
και ένα
χαωτικό πράγμα...
Αισθανόμουν έτσι τον αέρα να φυσάει
και...
την αισθανόμουν έτσι και με την αφή μου αυτή την εικόνα
επειδή έβλεπα τη θάλασσα
και ταυτόχρονα αυτό ερχόταν προς τα εμένα μέσω του άερα.
Άρχισα να τρέχω μεσ΄το δρόμο ήτανε βράδυ ήτανε άδειοι όλοι δρόμοι
και ήτανε μεσ΄τα
στα λιβάδια στην άκρη του κόσμου
οπότε άρχισα να τρέχω μεσ' τη μέση του δρόμου και να ουρλίαζω
αυτό...
Ήμασταν το βράδυ στη θάλασσα
πάνω απ΄τη θάλασσα..
και κοιτούσαμε την απόλυτη ευθυγράμμιση
των άστρων με ένα πλοίο που περνούσε εκείνη την ώρα
και ξαφνικά ένας από μας έπεσε στη λίμνη
και μύρισε δύοσμος..
Και απλά σκέφτηκα εκείνη την ώρα ότι
είναι όμορφο που υπάρχουμε
είναι ωραίο που απλά είμαστε εμείς
και είναι οκέι
και ήρεμο
και πραγματικά πλήρες.
(παιδάκια που παίζουν έξω από το σπίτι μου)
|
||||
Marianina Kalokairinou Athens, Greece
a classical pianist from Ikaria and a fan of witchy shit
If you like Marianina Kalokairinou, you may also like:
Nocturnal Machines
by Marc Kellaway
Marc Kellaway combines prepared piano with other acoustic and electronic elements on this mysterious new LP.
go to album
A Matter of Light and Depth
by f5point6
Sprawling and cinematic, the 12 songs on the new one from f5point6 head for the outer reaches of electronic music & ambient.
go to album
A Riot Of Snowflakes
by Charity Empressa
Beloved cult band Charity Empressa returns after a 20-year (!) hiatus, but their gorgeous, layered psych-pop remains as hypnotic as ever.
go to album
The latest from the ambient classical composer is full of kaleidoscopic soundscapes that are joyfully danceable and optimistic.
go to album
the building that we build
by for your ears only
Dazzling acoustic guitar compositions from this New Jersey musician, with notes that catch the light like the sun on wet blades of grass.
go to album
Beautifully immersive songs from this artist based in Germany, with uplifting synth melodies designed to reflect new beginnings.
go to album
Shadowy, immersive music that walks the line between darkambient and dreampop, with rich electronic textures cradling whispery vocals.
go to album
